Miłość?

A co to miłość? 

Bo odkąd kocham to cierpię jak nigdy.

Umieram z tęsknoty. 

Nawet teraz, kiedy wiem ze zobacze  go za półgodziny...

Stwierdzam, że to nie jest normalne. 

W tak krótkim czasie tak przywiązać się do człowieka...

A może to ten? 

Ten z którym mam spędzić resztę życia?

Na myśl o tym śmieje  mi się buzia. 

Spędzić z kimś całe życie.

Dopóki Go nie spotkałam nie wiedziałam, że tak można.

Że coś takiego istnieje.

Że w ogóle można o czymś takim marzyć.

Ech ta miłość. 

Tyle bólu. 

Ale za to kilka razy więcej radości.

I to poczucie bycia dla kogoś całym światem. 

Nie kochasz nikogo?

Nic się nie martw. 

Ta 'choroba' dopadnie i Ciebie ;)

To nieuniknione. 

"Tak mi trzeba wiedzieć, że się ktoś o mnie troszczy w tym obcym świecie. I wiem, jak bardzo nie zasługuję na tę troskę - ja z moimi idiotycznymi depresjami i całą tą maszynerią spekulacji."

Pozdrawiam. 

Ania